browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

2008 USA SouthWest

Onder de foto’s kunt u het reisverslag van deze vakantie lezen.

Reisverslag USA 2008

Las Vegas, maandag 28 april

De eerste ochtend in de States zijn we natuurlijk al voor dag en dauw wakker, dankzij het tijdsverschil van zo’n 10 uur. De lange reis zit er op en de vakantie kan beginnen. Vanaf het vertrek thuis zondagochtend om half acht verliep alles gesmeerd. De vlucht vanuit Brussel naar New York vertrok redelijk op tijd en net na twaalf uur vlogen we met heel helder weer over Zeeuws Vlaanderen. Prachtig om zo je eigen landje nog even te zien! Op beide vluchten hebben we ieder ons eigen schermpje om tv te kijken of te gamen, dat helpt om de tijd door te komen. De tussenstop in New York verloopt erg vlot, binnen een kwartier zijn we door de Immigration (inclusief schoenen uit en de handgbagage half uitpakken voor de security check). Na een paar uurtjes stappen we weer in op de vlucht naar Las Vegas en zes uur later stappen we uit op onze eindbestemming voor die dag. Het is negen uur als we vermoeid ons bed in duiken. Na een (vals) brandalarm om twaalf uur slapen we weer tot een uur of half vijf en voelen ons dan weer redelijk fit om aan de eerste echte vakantie dag te beginnen. Vandaag halen we de camper op, gaan stevig boodschappen inslaan en rijden dan naar Kingman, Arizona, voor de eerste stop.

Kingman, maandag 28 april

Bijna negen uur en bij het licht van een waxinelichtje nog even de gebeurtenissen van de dag bijwerken! Ook vanochtend vroeg kregen we geen telefonisch contact met de camperverhuurder. Dan maar op goed geluk buiten voor het hotel gaan wachten, en ja hoor tegen half acht verscheen het busje van El Monte. Zoals altijd op vakantie waren we niet de enige Nederlanders, want tegelijk met ons zat er nog een familie te wachten, notabene uit Vlissingen. Nadat alle papierwerk was doorgenomen en de inventaris van de camper ingeladen, alle eigen spullen opgeborgen etcetera, konden we op weg naar de Wallmart. Net als de anderen die tegelijk met ons incheckten kwamen we met een bomvolle winkelwagen weer buiten. Naast allerhande levensmiddelen ook wat noodzakelijke dingen voor het kamperen (zoals een spotgoedkope gas barbecue, veel makkelijker dan houtskool). De eerste echte stop was vanmiddag bij de Hooverdam, altijd nog een indrukwekkend bouwwerk, net als de brug die ze tegenwoordig over dezelfde canyon aan het bouwen zijn. Voordat je trouwens daar komt is er eerst weer een soort checkpoint, na “nine eleven” vreest men overal voor aanslagen. Dus alle deurtjes moesten open en werd er ook binnen even rondgeneusd. Vanaf de parkeerplaats was het een aardig stukje lopen en met een middagtemperatuur van zeker dertig graden was dat toch wel even zweten voor ons. Binnen in het visitors centre was het heerlijk koel, net als natuurlijk onder de grond waar we de grote turbines zagen die het hele zuidwesten van stroom voorzien. Daarna was het nog een paar uur rijden door het dorre droge bergachtige landschap. Onderweg alleen een paar nederzettingen van vervallen schuurtjes, trailers en verlaten bedoeninkjes. Tegen vijf uur reden we Kingman binnen, een veel grotere en bedrijvigere plaats. De camping was snel gevonden met de kaartjes die in ons roadboek staan en al snel lagen we in het zwembad voor een frisse duik. Daarna de camper installeren voor de nacht, klein maar nat foutje na het verkeerd aansluiten van de waterslang, en heerlijke worstjes gegeten van de juist gemonteerde barbecue. De temperatuur is nog heerlijk om buiten te blijven zitten maar we kruipen bijtijds onder de wol omdat het tijdsverschil ons nog wat parten speelt.

Grand Canyon, dinsdag 29 april

Om circa 9 uur vertrekken we van de camping in Kingman over de historische route 66. Onderweg zien we vele ontzettend lange goederentreinen van de Santa Fe spoorwegmij. We rijden eerst door kale dorre vlaktes, geleidelijk aan komen er meer struiken en bomen. In Seligman stoppen we om een paar souvenirs te kopen en gaan we weer via de gewone highway verder. In Williams stoppen we voor de lunch en om te tanken, dan is het nog ruim een uur naar de eindbestemming van vandaag: Grand Canyon National Park. Onderweg zien we nog een bosbrand in de verte, en aan de bomen te zien gebeurt dit hier wel vaker. Aan de ingang kopen we een Annual Pass, zo kunnen we alle andere parken ook in die we nog gaan bezoeken. We checken vlot in op de Mather Campground en om een uur of twee is onze mobiele huis geïnstalleerd. Dat gaat hier snel want dit is een echte natuurcamping: midden tussen de Ponderosa-pines en geen water of stroom. Het toiletgebouw is gelukkig wel vlak bij. Dan is het natuurlijk tijd om naar “the Rim” te gaan, de steile rand waar je de canyon inkijkt, en alle verschillende steenlagen kan zien, indrukwekkend. Voor Emma halen we in het Visitors Center een boekje op van het Junior Ranger Program. Door allerlei vragen te beantwoorden over de natuur in het park kan ze zelf een Junior Ranger worden. Heel leuk en interessant voor ons allen. ’s Avonds gaat de barbecue natuurlijk aan voor het avondeten, maar ondanks de onbewolkte lucht is het snel koud, het waait ook flink en we zitten wel op zo’n 2000 meter hoog. Het is hier vroeg donker (echt donker) en we liggen dan ook bijtijds in ons bed.

Grand Canyon, woensdag 30 april

Vandaag gaan we de canyon in! Nadat we ons voorzien van wat essentiële zaken als drinken en eten voor onderweg stappen we even na negenen het Bright Angel Trail op. Dit muilezelpad is het populairste trail en er lopen dus flink wat mensen. De bedoeling is om tot aan One and half mile House te gaan, maar het jongste lid van ons gezelschap vindt het na een uurtje al meer dan genoeg. De trip terug ophoog is net iets zwaarder maar we halen in goede staat het beginpunt weer. Het is mooi zonnig weer, iets frisser dan gisteren en het waait zo nu en dan nog flink. Vannacht was het steenkoud en hadden we alle dekens nodig en ook nog even de kachel aangehad in de camper. We zijn dan ook niks jaloers op de mensen die in een tentje op de camping liggen. Het is overigens prachtig om het kamperen van anderen te observeren! Na een hotdog lunch gaan we weer naar het visitors center met Emma´s opdrachten. Door een echte Park Ranger wordt ze “ingezworen” als Junior Park Ranger, inclusief badge en certificaat. Verder nog een souvenirs gekocht en vanwege de temperatuur lekker binnen gegeten. Ook vandaag weer vroeg onder de wol gekropen want zonder stroom geen licht, alleen van de waxinelichtjes. Omdat we al wakker waren sinds zonsopkomst is het geen straf op ook vroeg te gaan slapen, en de hele dag in de buitenlucht laat zich ook gelden.

Grand Canyon, donderdag 1 mei

Vandaag zijn we ook weer wakker zodra het licht wordt, en het was weer koud vannacht. Vanmorgen rijden we naar Tusayan, net buiten het park. Hier zijn een massa hotels en dergelijke attracties. Ook is hier het vliegveld vanaf waar de helicoptervluchten over de canyon vertrekken. Bij de 2e firma is er nog gelegenheid om vanmorgen een vlucht te maken en om kwart over tien gaan we met alleen ons drietjes in een heli de lucht in. Met wat bijpassende muziek op de hoofdtelefoon vliegen we laag boven de diepten van de Grand Canyon, nog indrukwekkender dan wanneer je erin loopt. Een half uur vliegen we zo over dit prachtige landschap en dan is het alweer voorbij helaas. Daarna gaan we nog naar het IMAX theater waar een prachtige (grootbeeld)film over de geschiedenis van de canyon draait. Daarna een fastfood lunch op de parking, omdat daar draadloos gratis internet is en zo de weblog even bijgewerkt kan worden (met hulp van de generator onder de camper). De rest van de middag nemen we de shuttle bus in het park. Deze bussen rijden gratis in drie lussen door het hele park en op de mooiste uitkijkpunten stappen we even uit. We zien ook nog net de trein vertrekken van het station in het dorp. Met een warme gebraden kip uit de supermarkt gaan we weer naar ons huis op wielen en eten we weer een smakelijke maaltijd.

Page, Lake Powell, vrijdag 2 mei

Vandaag de laatste dag alweer in het park. Na wat startproblemen met de generator (door de kou van vannacht waarschijnlijk) genieten we van een warm ontbijt van gebakken eieren met bacon. Daarna alle spullen weer opgeborgen om verder te rijden. We verlaten het park aan de oostzijde nadat we eerst nog even langs het Tusayan museum en de uitkijktoren bij Desert View langsgaan. Geleidelijk dalen we weer een stukje af en verandert de bosrijke omgeving in kale vlaktes waar nauwelijks iets groeit. We rijden door het Navajo reservaat, en langs de weg staan allerlei stalletjes waar handgemaakte souvenirs verkocht worden. Aan de schamele hutjes in het land is te zien dat het leven hier niet bepaald welvarend is. Plaatsnamen op de kaart blijken nauwelijks iets voor te stellen en onze eindbestemming Page is het eerste noemenswaardige stadje op deze dag. Krap 50 jaar oud en het heeft al een “old quarter” . Op zoek naar een supermarkt rijden we door een straat met zeker 10 verschillende kerken naast elkaar! Voor alle zekerheid zullen we morgen maar vast gaan tanken en niet wachten tot zondag. Na de boodschappen en een pizza rijden we weer verder want onze camping ligt aan het meer, enkele mijlen buiten de stad, over de dam in de Colorado rivier. Zonder problemen vinden we onze plaats weer, alles ziet er nog vrij nieuw uit en ook wat kaal, maar ja, het is hier meer woestijn dan bos. Het is hier inmiddels wat warmer dan dat we de laatste dagen gewend waren en we zitten dan vanavond nog lekker even buiten, uitzicht op het meer, kampvuurtjes op de camping, het is hier prima vertoeven.

Lake Powell, zaterdag 3 mei

Vandaag verkennen we de Page en omgeving. Via internet hebben we vanmorgen nog wat nieuws uit Nederland gelezen en dat het tijdens onze laatste nacht in de Grand Canyon zo’n elf graden heeft gevroren ’s nachts. Na het ontbijt rijden we naar over de dam naar Page, tanken er, doen een paar boodschappen en eten een hapje. We doen ook een bezoekje aan het Powell museum, met informatie over de expedities op de Colorado rivier en over het groei van het stadje wat eerst alleen een kampement was voor de werkers aan de dam. Het weer is nog steeds prima, wel bewolkt maar met minder wind een lekker temperatuurtje van een graad of twintig. Op de terugreis gaan we langs bij het bezoekerscentrum van de stuwdam. Daar is uitgebreid aandacht voor de bouw ervan en het ontstane meer, dat nu vooral toeristisch een trekpleister is. Emma haalt ook hier weer een Junior Ranger speldje en kan inmiddels de eed al in het engels na zeggen! Terug op de camping pluggen we water en stroom weer in en zitten lekker in het zonnetje buiten. Veel meer dan een wandelingetje naar de waterkant (toch wel anderhalve kilometer, want het water staat ongekend laag) doen we niet meer. Voor het avondeten gaat de barbecue weer aan en na het eten een vuurtje om nog even lekker warm te zitten en marshmellows te roosteren. Om half tien gaan de lichten uit en kruipen we lekker in bed.

Goulding’s Campground, Monument Valley, zondag 4 mei

Het is vandaag een wat bewolkte dag. Op weg naar het vertrekpunt van onze excursie zien we direct dat de zondag hier nog rustdag is (ja, er waren 11 kerken, in dezelfde straat). Om half tien vertrekken we in een omgebouwde 4×4 pick-up naar Antilope Canyon. Dit is een smalle canyon waar je alleen met een Navajo-gids mag komen. In de canyon krijgen we uitleg over het ontstaan van de typische ronde vormen van de canyon, volop foto-momenten (helaas zorgt de bewolking voor minder mooi licht). Ook hier zijn we niet de enige Nederlanders! Bij terugkomst kopen we nog een paar indiaanse kettinkjes, later blijken dezelfde dingen ergens anders een paar dollar duurder te zijn. Dan trekken we weer verder. Vandaag hebben we een dikke drie uur te rijden richting Monument Valley. Het landschap is wisselend kaal, rotsachtig en dan weer wat bomen. Behalve wat indianenhuizen is er geen bebouwing te zien, alleen af en toe een paar koeien, paarden of schapen. Voorbij Kayenta rijden we Monument Valley in: een lange rechte weg met de typische rotsformaties komt ineens tevoorschijn als we weer een “heuveltje” boven zijn. De vallei ligt overigens nog steeds op meer dan 1500 meter hoogte. Even na drieën passeren we de staatsgrens (ja, ineens is het een uur laten) en vinden we snel onze camping: op dit kruispunt heet alles Goulding, de highschool, het motel, de campgrond… Bij het inschecken wordt gelijk gevraagd om we interesse hebben voor de sunset tour door het Monument Valley Park. Net als de 4 of 5 andere Nederlandse huurcampers(!) zeggen we ja en binnen 10 minuten hobbelen we weer achterin een open truck met een Navajo achter het stuur. De ruim drieënhalf uur durende trip is zeer de moeite waard. De eerste stop is bij een hogan, een traditionele hut waar een oudere vrouw laat zien hoe men wol spint, weeft en mais maalt. Over over de indiaanse cultuur en gebruiken en er zijn volop stops voor mooie foto-momenten. Ook is er gelegenheid op de foto te gaan op een klassieke plek uit veel westernfilms die hier opgenomen werden. Onderweg raken we aan de praat met een ander nederlands gezin en wisselen routes en tips voor onderweg uit. Emma is gelijk aan het spelen met het dochtertje van zes, dolblij dat we voor even een speelmaatje heeft dat ze verstaan kan. Het is al een uur of acht als we na de laatste zonsondergang-foto’s terug op de camping komen en de camper weer aansluiten, snel even het zwembad induiken en een blik spaghetti opwarmen in de magnetron. Met het uur tijdsverschil is het snel later geworden en kruipen we één voor één weer onder de wol.

Canyonlands Campground, Moab, maandag 5 mei

Vanmorgen waren we niet zo vroeg op als anders en we ontbijten eerst op ons gemak voor we weer vertrekken. Het is buiten al flink heet in de zon, in de schaduw ook al 18 graden. Nadat Emma nog even in het zwembad gespeeld heeft met haar vriendinnetje van gisteren, gaan we weer op weg. We rijden noordwaarts Monument Valley weer uit en komen weer in een iets ander, rotsachtig landschap uit. De rotsformaties worden weer groter en er zijn minder solitair staande rotsen met toepasselijke namen. Als we de San Juan rivier passeren bij Mexican Hat, dalen we eerst flink en daarna kruipen we weer omhoog. Dichter naar Moab toe wordt het landschap weer wat begroeider, met af en toe zelfs iets wat op een boerderij lijkt. Verder onderweg hier en daar een (half verlaten) nederzetting wat je nauwelijks een dorp kunt noemen. Inmiddels zijn vanaf de weg ook al enkele natuurlijke bogen in de rotsen te zien (arches in het engels). In de verte zijn hogere bergen te zien waarop nog sneeuw ligt, en wat vreemd iets als je zelf buiten in de warmte staat. Vroeg in de middag komen we in Moab aan, duidelijk het meeste bedrijvige plekje van de streek. Veel motels, campings en dergelijke, en ook iets wat op een winkelstraat lijkt. De highway loopt dwars door het dorp dus er rijdt nogal wat langs. Voor we de camping opzoeken gaan we eerst even wat boodschappen doen voor de komende dagen. Emma heeft het zwembad al gezien en kan niet wachten om daar in te duiken, logisch want het is hier bijna 30 graden. Al snel zijn we weer geïnstalleerd, draait er een was en liggen we in het zwembad. Er staan vrij veel campers op deze camping, en ook rijen van het grotere soort, formaat toerbus, met natuurlijk de auto, jeep of motor erbij. Dit is echt een regio waar de amerikanen hun vakantie doorbrengen met stoere zaken als off the road rijden, mountainbiken etc. Na het eten wordt het snel donker en koelt het lekker af, gelukkig hebben we ook een mooi schaduwplekje. Hopelijk wordt de drukte op de doorgaande weg wat minder en slapen we weer lekker.

Moab, dinsdag 6 mei

Na weer een goede nachtrust zijn we om een uur of acht weer op, het zonnetje schijnt weer en we kunnen al snel weer naar buiten. Vandaag staat Arches National Park op het programma, hier net buiten Moab. Eerst halen we in het visitors center weer een boekje op voor onze Junior Ranger en kijken de film over het ontstaan van de bogen in de rotsen hier. Daarna rijden we met ons mobiele huis het park in. De eerste serieuze boog, North Window genaamd, bereiken we na een wandeling van een kleine kilometer. Onderweg zien we een paar salamanders wegschieten en helpen we Emma bij het invullen van het vragenboekje met Ranger-opdrachten. Vanaf het eerste uitzichtpunt zijn ook weer de met sneeuw bedekte LaSal Mountains te zien, met donkere wolken waar flinke buien uitvallen. We volgen de weg tot diep in het park, waar behalve wat hikingtrails ook nog een camping is. Overal staan de parkeerplaatsen vol forse auto’s en motorhomes, af en toe rijdt er ook nog een eenzame fietser rond. Ondanks de bewolking is het flink warm en de tweede wandeling wordt dan ook flink ingekort: Delicate Arch zien we vanaf het lagere uitkijkpunt i.p.v. een flink eind omhoog te klauteren. Bij terugkomst aan het visitors center halen we de Ranger button weer op en dan gaan we weer terug naar ons campingplaatsje. Even afkoelen in het zwembad, Emma speelt nog wat met andere kinderen in het bad en we eten lekker buiten want de donkere wolken dreigen wel maar het blijft droog. Vanavond blijft het wat langer lekker van temperatuur om buiten te zitten dan gisteren en als het om negen uur echt donker is trekken we naar binnen en naar bed.

Moab, woensdag 7 mei

Vannacht werden we wakker van wat windvlagen, maar regen is er niet gevallen. Na een ontbijt van gebakken eieren met bacon vertrekken we met een stralende zon richting Canyonlands National Park, net boven Moab. De toegangsweg klimt flink naar boven en we passeren een paar jaknikkers, er zit dus olie in de grond hier, en wat loslopende runderen op de grasvlaktes. Bij het visitors center weer de opdrachten opgehaald voor onze junior ranger en dan rijden we verder naar het Island in the sky, de toepasselijke naam voor dit stuk van het park. Inmiddels neemt de bewolking flink toe en zien we in de verte de regen vallen. Bij het verste uitkijkpunt zijn we net op tijd om aan te sluiten bij een “geology class” van een ranger. Op duidelijke en aansprekende wijze vertelt hij over het ontstaan van het landschap. De Colorado en de Greenriver liggen vele honderden meters lager dan de vlakte waarop we staan en ze kronkelen in allerlei bochten door het landschap. Ondertussen doen we samen Emma’s opdrachten en eten we een hapje op een picknick-plaats. Als we na een paar stops bij de andere uitkijkpunten weer bijna terugkomen bij het visitors center zien we ineens 3 bighorn schapen voorbij rennen, redelijk zeldzame dieren hier. Op weg terug naar de camping vallen er een paar regendruppels, en is de temperatuur gedaald richting 20 graden. Met een flinke wind voelt het fris aan na de hitte van de vorige dagen. ’s Avonds gaan de voor de eerste keer deze vakantie op restaurant eten. Tegenover de camping is de Moab Brewery waar we een prima Amerikaanse maaltijd verorberen met een paar glazen lokaal gebrouwen bier.

Moab, donderdag 8 mei

Vannacht is er inderdaad nog wat regen gevallen, maar aangezien ze hier per jaar maar zo’n 100 mm valt was het geen grote plas water. We zijn vroeg op want vandaag gaan we raften op de Colorado rivier. Om 8 uur melden we ons wat verderop in de straat bij het Moab Adventure Center en tegen half negen vertrekken we met zo’n 20 mensen en 2 gidsen in een grote rammelende bus. We rijden zo’n 20 mijl stroomopwaarts. Het water in de rivier staat erg hoog en stroom flink vanwege de vele sneeuw die deze winter viel en nu aan het smelten is. Na de noodzakelijke “savety talk” zijn we snel op weg in een stevig formaat rubber boot. De lucht is zwaar bewolkt maar het blijft droog, althans boven water! Al snel komt de eerste stroomversnelling en de voor de hand liggende vraag van de gids is natuurlijk: doen we de natte kant of de erg natte kant van de stroomversnelling! Nou we waren gelijk goed nat, en koud, want het waaide nog flink ook. Zonder al te veel moeite blijft iedereen aan boord en zonder veel te hoeven peddelen drijven we de rivier af. Onderweg verteld de gids het één en ander, onder andere over de naam van de stroomversnelling Ida Gulch (outlaw ontvoerde de dochter van een dominee, maar ze verdronk omdat hij, met haar in de boot vastgeboden, via de rivier vluchtte en omsloeg). Ook zien we vanaf het water nog enkele bogen in de rotsen, net als eerder in Arches National Park. Halfweg stoppen we voor de lunch bij de Red Cliffs Ranch, voor een prima warme hamburger etc. Het zonnetje begint inmiddels wat door te breken en we raken weer droog en opgewarmd. Met één boot en 10 mensen gaan we na het eten weer verder en al snel volgt de Whites Rapids, de volgende stroomversnelling. En zijn we weer half nat! Gelukkig is het niet koud meer en Emma begint het nu ook leuk te vinden. Door de snelle stroming zijn we eerder dan voorzien op het eindpunt en moet daar even wachten op de bus die ons weer terugbrengt. Op een zonnig plekje is dat geen straf en we zijn nagenoeg opgedroogd als we weer instappen. Na een kort ritje zijn we om een uur of drie weer terug in Moab waar Emma nog even wil zwemmen en wij eerst even uitpuffen met een koud blikje Budweiser. Daarna even de foto’s op de computer zetten en de weblog bijwerken zodat het thuisfront weer snel bij is. (en gerust kan zijn dat we weer allemaal veilig terug zijn). Vanavond gaat de barbecue weer aan voor een zijde spare ribs en zitten we lekker buiten bij ons mobiele huisje (al blaft de hond van de buren wel hinderlijk omdat hij alleen achtergelaten is). Morgen breken we hier weer op en laten we Moab achter ons om weer verder te gaan.

Torrey, Thousand Lakes Campground, vrijdag 9 mei

Het is stralend weer als we vanmorgen wakker worden. Na het ontbijt pakken we alles weer op en vertrekken noordwaarts. De rotsen worden geleidelijk aan grijzer van kleur en de vlaktes kaler. Als we de I-50 richting Green River nemen ziet het landschap eruit als een onafgebroken rij met grijze steenhopen waar alleen af en toe een kolentrein doorheen rijdt. Het is niet druk onderweg en we schieten zo wel lekker op. Na Green River (een redelijk groot plaatsje), draaien we weer zuidwaarts en rijden door de San Rafatel Desert, een droge dorre vlakte waar toch hier en daar koeien lopen. Onze eerste stop vandaag is Gobelin Valley, een goed verborgen vallei met heel vreemde steenformaties. Begrijpelijk dat daar ooit een science fiction film opgenomen werd. Het is er lekker zonnig maar met veel wind, dus eten we onze hot dogs maar binnen op. Na de lunch gaan we weer terug op weg, richting Capitol Reef National Park. We passeren een paar plaatsjes, die meer dood dan levend zijn en volgen een hele tijd de Fremont rivier, meestel niet breder dan een paar meter. Ook hier weer kale grijze rotsen die zo te zien gebruikt worden om met motoren en quads tegenop te rijden. Als de rotsen weer roder worden en meer de bekende formaties gaan vormen zijn we in Capitol Reef National Park aangeland. De doorgaande weg kruist het park en we slaan af naar het vistors center voor Emma rangeropdracht. We staan midden in het Fruita Historic District, een oase met fruitbomen waar zo’n 100 jaar geleden enkele families zich vestigden. Enkele gebouwen die nog overeind staan zoals de school en een boerderij zijn trekpleisters (want zowat een eeuw oud). We rijden de panorama route een eind verder het park in om nog wat te zien van de natuur. Als Emma haar badge weer heeft opgehaald rijden we verder naar onze camping, net buiten het park. Het plaatsje Torrey is typisch voor deze streek: meer motels dan gewone huizen, één doorgaande straat met wat vervallen gebouwen en een paar kerken die zo te zien nog wel de nodige belangstelling trekken. Net buiten het “dorp” is onze camping, waar we vriendelijk ontvangen worden. Het weer is inmiddels zwaar bewolkt geworden en het gaat flink waaien, dus buiten eten is er vandaag niet bij. Onze hamburgers smaken er niet minder om en met een dvd en waxinelichtjes maken we het gezellig terwijl de camper schudt van de windvlagen. Naast ons staan notabene dezelfde mensen als eergisteren in Moab, zelfs hier is de wereld soms maar klein. Tegen bedtijd is de wind gaan liggen en met de verwachting van een koude nacht (we zitten inmiddels op 2300 meter hoogte) kruipen rond tien uur in onze bedjes. Morgen hoeven we niet zo ver te rijden dus kunnen we lekker uitslapen.

Bryce Canyon, Ruby’s Inn RV park, zaterdag 10 mei

Na een koude en winderige nacht (onder de morgen toch de verwarming maar aangezet) is het een zonnige ochtend als we weer op zijn. Tegen half tien zijn we weer klaar om te verrekken. We tanken de camper nog eens vol, dit ding haalt amper 1 op 4 met al die hellingen, en draaien dan de state highway 12 op. Deze weg heet ook wel de Journey through time scenic byway, en er is inderdaad een hoop te zien onderweg. We klimmen al snel omhoog naar de eerste pas, en tevens het hoogste punt van onze reis: 9600 feet oftewel 3200 meter. Zoals we al verwacht hadden ligt er hier en daar nog sneeuw en met wat tegensputteren poseert Emma even. We doorkruisen het Dixie National Forest met veel naaldbomen en hogerop ook veel berken die nog erg kaal zijn. In Boulder, een gehucht van niks, bezoeken we het Anazasi museum. Er ligt daar een indianen nederzetting die half opgegraven is, net zoals we in Tusayan al zagen. Daarna komen we het Grand Staircase Escalante National Monument binnen. De bomen zijn verdwenen en we zien weer kale rotsen in verschillende kleuren. Op een gegeven moment loopt de weg een heel eind over een bergkam met aan beide kanten een steile afgrond omlaag, prachtig uitzicht maar je moet er niet aan denken dat je van de weg afraakt. Rond de middag rijden we Escalante binnen, op de kaart te zien een redelijk dorp. Ook hier weer meer bedden in de motels etc dan dat er lokale bevolking woont. We stoppen om wat eten en zien weer dezelfde 4 motorrijders uit een sjofel eettentje komen. Volgens hen zijn de hamburgers er erg goed, dus gaan we binnen om ze te proberen. Het ziet er vanbinnen niet uit (of beter gezegd er is sinds de opening 40 jaar geleden niets veranderd), echt een lokale tent. We eten inderdaad een prima burger, toiletbezoek stellen we maar uit! Langs nog een paar schamele nederzettingen en mooie vergezichten naderen we al snel de oranje rotsen waar Bryce Canyon om bekend is. We slaan af van de Scenic byway en zijn dan al snel bij het grote complex wat Ruby’s Inn tegenwoordig is. Bijna 100 jaar geleden de eerste herberg hier, nu een groot aantal hotelkamers, een camping met 200 plaatsen, winkeltje en allerlei activiteiten zoals helicopter vliegen en paardrijden. We checken in en rijden eerst nog even naar het visitors center voordat we onze camper installeren onder de dennenbomen. De camping is lang niet vol dus lekker rustig. Het is nog steeds mooi zonnig weer maar de maximumtemperatuur is hier maar amper 20 graden en voor vannacht wordt min 1 verwacht. ’s Avonds eten we ons eten maar binnen en rond een vuurtje roosteren we nog wat marshmellows onder een klein maantje aan de hemel. Rond negenen is het echt te koud om buiten te blijven en wordt het vuur geblust. Morgen hebben we de hele dag om het park in te gaan en een stevige wandeling te doen. En natuurlijk de Junior Ranger opdrachten…..

Bryce Canyon, zondag 11 mei  

Na een rustige, koude nacht zijn we weer vroeg op en na een ontbijtje vertrekken we richting park voor onze hike van vandaag. Het is prachtig wandelweer: zonnig en niet te warm. We lopen het Queen’s Garden trail en dat gaat soepel naar beneden tussen de oranje rotsformaties (hoodoo’s) door. Het is nog tamelijk rustig en binnen een uur zijn we in de “tuin van de koningin”. Allerlei rotsformatie hebben namen gekregen en van hier uit is er één te zien te inderdaad sprekend lijkt op het beeld van Queen Victoria. De weg terug omhoog is uiteraard ietsje pittiger, maar met de nodige rustmomenten lukt dat ook weer. Dat niet iedereen even goed voorbereid op pad gaat zien we al een bus Fransen ons tegemoet komt op sandalen en gymschoenen! Na wat navragen zijn we net op tijd op Sunset Point voor het praatje van de ranger, een verplicht punt voor Emma’s junior Ranger programma. Op beeldende wijze vertelt hij over het ontstaan van de hoodoo’s waar we op kijken. Zo hebben we zelf ook weer wat geleerd. Omdat de shuttlebussen nog niet rijden zijn we zelf met de motorhome het park ingegaan, dus lunchen we gewoon aan boord met een broodje hotdog. Daarna rijden we tot het eind van de weg in het park, Rainbow Point, en kijken daar wat rond. Onderweg zien we enkele groepjes met herten lopen en een brutale bedelende kraai bij een ander uitkijkpunt. Net als veel eekhoorns die we zagen dus al aardig gewend aan de vele bezoekers. Op weg terug halen we Emma’s rangerbadge weer op en gaan daarna, zoals beloofd, naar het zwembad. Het buitenbad is uiteraard nog niet open maar in de lobby van het hotel kunnen we in het binnenbad zwemmen. Vooral de warme whirlpool is prima voor de spieren na een actieve dag. Tegen de avond begint de camping weer wat vol te lopen en zien we weer allerlei joekels van motorhomes en fifth wheels voorbijtrekken, ongelofelijk wat hier rondrijdt. En achter die RV’s vaak nog een auto, boot of ander voertuig om mee rond te crossen, of gewoon mee op te camping te rijden (lopen doet men hier blijkbaar liever niet). Het avondeten is een zelf gebarbecued broodje hamburger en daarna kijken we samen een dvd-tje op de laptop (Paul de Leeuw in Bryce!). Morgen rijden we alweer naar onze laatste camping, een kleine 100 mijl hier vandaan.

Springdale, Zion Canyon RV park, maandag 12 mei  

Het is nog zonnig als we Bryce Canyon weer verlaten. Het viel vannacht mee met de kou en we hebben redelijk lang uitgeslapen. Eerst rijden we door Red Rock Canyon, inderdaad met rode rotsen, net als Bryce, daarna rijden we door het dal van de Seviere River. Hier ziet het er heel anders uit: een vrij smal maar lang dal tussen twee bergkete s in. Hier is ook wat meer “beschaving” te zien zoals grasland, dorpjes, en veel oud ijzer (auto’s). Ook is hier het voorjaar al wat langer op gang: de bomen zijn groener en er bloeien al wat bloemen langs de kant van de weg. De weg is ook vrij vlak dus schieten we goed op. Vlak voor Zion, in Mount Carmel, is zo te zien een kunstenaarskolonie: veel gallery’s en dergelijke, een beetje hippie-achtig. Blijkbaar zijn we hier inmiddels dicht genoeg bij de grotere steden om klandizie voor dit soort zaken (en voor vakantiehuizen, zo te zien) te verwachten. Om een uur of elf slaan we af naar highway 9, die door Zion National Park loopt. Voor het park zien we een paar bizons lopen bij een ranch/motel met de toepasselijke naam Bison Ranch. Om verder te gaan moeten we eerst nog tol betalen om door de tunnel te gaan die in het park ligt. Deze stamt uit de jaren dertig en is dus maar breed genoeg voor één voertuig. Het uitzicht is weer geweldig: rode rotsen en diepe kloven vlak langs de kant van de weg. Ook de fel bloeiende cactussen en andere bloemen vallen op. We rijden eerst het park weer uit omdat onze camping net erbuiten is. We installeren ons op de camping, eten wat en gaan dan met de shuttlebus op pad. Die stopt vlakbij dus erg gemakkelijk. Bij het visitors center halen we voor de laatste keer de opdrachten voor de junior ranger op (kost hier wel 1 dollar!), boeken een rit met een ranger voor morgen ochtend, en gaan dan met een andere shuttle bus het park verder in tot het einde van de weg. Daar stappen we uit en gaan verder te voet de River Walk doen. Een gemakkelijk pad langs de rivier verder de canyon in. Onderweg hebben we al het één en ander gezien voor de junior ranger: een hert, wilde kalkoenen, een salamander etc. Op bus terug zit de bus stampvol, o.a. met jonge scholieren, deze blijken later naast ons te staan op de camping met vele kleine tentjes. Voor het avondeten steken we de straat over naar een restaurant. Het eten blijkt uitstekend te zijn in de “Spotted Dog”, een on-amerikaanse ambiance en prima chef. Er was zelf echte espresso koffie!

Springdale, dinsdag 13 mei  

Vanmorgen zijn we erop uit getrokken voor een bustocht met een ranger. Ze is net een maand hier aan het werk en gaat ons wat vertellen over de rotsen die we zien. Met een paar tussenstops rijden we weer tot het eind van de weg door de canyon, en krijgen prima uitleg op alle vragen. Hiermee heeft Emma haar 7e ranger-badge verdiend. Dus voor haar is de vakantie ook nog leerzaam geweest! Voor de lunch trekken we weer de canyon in en eten een prima maal in het restaurant van de Zion Lodge, de enige overnachtingsmogelijkheid en restaurant in het park. Na het eten gaan we op weg voor een laatste wandeling, alhoewel onze jonge ranger weinig trek heeft om nog te gaan hiken. We klimmen steil omhoog naar de “Emerald Pools” , een aantal mooie watervallen waar het water uit de rotsen komt gelopen dat daar van honderden meters hoger doorheen gesijpeld is. Als we na anderhalve kilometer aankomen bij de laagste waterval is het notabene Emma die vlot doorloopt richting de middelste waterval! De afdaling is natuurlijk ook weer flink steil en we hebben het flink warm gekregen. Het is de hele dag zonnig en de temperatuur is aangenaam, halverwege de twintig graden. Maar ja, de zon is wel wat krachtiger dan beneden op zeeniveau. Op weg terug naar de camping doen we een laatste boodschap voor ons laatste barbecue-maal van vanavond. Het blijf lang aangenaam en dus kunnen we lekker buiten eten. Zo langzamerhand moeten we ook weer gaan opruimen en inpakken want morgen moeten we vroeg op pad om op tijd in Las Vegas te zijn. Daar moet om een uur of elf de camper weer ingeleverd worden en het is nog zo’n 175 mijl rijden. Alles past weer in de koffers en alle restjes gaan richting vuilnisbak.

Las Vegas, Luxor, woensdag 14 mei

Met alles gepakt en gezakt vertrekken we vandaag al vroeg richting Vegas. We komen geleidelijk aan weer in de richting van grotere plaatsen. Rondom St George wordt volop gebouwd en uitgebreid. Ook aan de buitenverblijven die we eerder zagen is te zien dat het sommige mensen goed voor de wind gaat. Als we een klein stukje Arizona doorrijden is het ineens een uur vroeger, mooi meegenomen. Zodra we de grens met Nevada passeren duiken de casino’s al op. Inmiddels hebben we de rode bergen achter ons, de kloven van de Virgin River doorgereden en zitten we in de kale woestijn. Het is weer even wennen om in Las Vegas in de ochtendspits terecht te raken. De stad strekt zicht als een grote vlakte uit , met ergens in het midden de hoge gebouwen van de grote hotels met al hun lichtreclames. Zoals afgesproken gaan we eerst nog even electronica shoppen (winkel zogroot als drie bouwmarkten) voordat we de camper inleveren. Netjes op tijd komen we om half elf bij El Monte aan en zijn we vlot door de papierwinkel heen. De shuttle gaat om 12 uur naar de stad, dus wachten we daar rustig op. Als blijkt dat onze andere passagiers voor de shuttle wel erg veel tijd nodig hebben om klaar voor vertrek te raken, worden we met z’n drietjes naar ons hotel gebracht. Om één uur stappen we onze heerlijke koele hotelkamer (met bubbelbad) binnen. ’s Middag verkennen we het hotel met zijn attracties, eten we een lekkere pizza en duiken we het zwembad in. Het is hier aardig warm en tegen het weekend wordt een hittegolf verwacht (100 graden Fahrenheit). ’s Avonds doen we natuurlijk een rondje over de bekende Strip, Las Vegas Boulevard, om mensen te kijken en ook alle overdadige attracties en reclametoestanden. Het is dan ook redelijk laat voor ons doen als we onze heerlijke zachte bedden induiken.

Las Vegas, Luxor, donderdag 15 mei

Nadat we heerlijk geslapen hebben en een ontbijtje van Starbucks (koffie en koek) binnen hebben gaan we richting taxi om te gaan shoppen in één van de outlet shopping malls hier in de stad. De goedkope dollar maakt het extra aantrekkelijk om nog wat inkopen te doen en een extra koffer aan te schaffen. Tot een eind na de middag gaan we winkel in, winkel uit, en gaan uiteindelijk met flink wat tassen weer in de taxi terug. Buiten is het inmiddels weer flink warm geworden en we gaan dag ook eerst even lekker zwemmen. Daarna is het tijd om alle bagage weer in de koffers te krijgen, wat met enige moeite ook lukt. ´s Avonds gaan we eerst lekker uit eten en daarna met de Monorail naar halverwege de Strip en lopen we weer terug naar het hotel. Moe en met zere voeten stappen we om half elf in bed voor een korte nachtrust want de wekker gaat om vier uur af. Onze vlucht vertrekt om half acht maar met alle security toestanden moeten we zeker op tijd op het vliegveld zijn.


One Response to 2008 USA SouthWest

  1. henk en yvonne

    hoi theo, helen en emma.
    Toevallig kwam ik jullie site tegen. Wat leuke foto’s en wat is emma al groot geworden. Het gaat jullie goed, zie ik op de foto’s. Nog veel fijne vakanties.

Geef een reactie