browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

2002 SouthAfrica

Onder de foto’s kunt u het reisverslag van deze vakantie lezen.

Dagboek vakantie 2002, Zuid-Afrika

3 maart, ergens boven Noord Afrika 01.45 uur

We zijn inmiddels al weer enkele uren onderweg, het wel erg late diner hebben we net achter de rug en Emma slaapt sinds een klein uurtje.
Tot hiertoe is alles vlot verlopen: de taxi kwam ons om halfzeven ophalen en om een uur of acht stonden we op het Brusselse Zuid Station. Het inchecken verliep daar vlot en de trein stond al te wachten. Direct na vertrek kwam er al een drankje en een hapje langs en 1 ½ uur later waren we al op de luchthaven Parijs Charles de Gaulle. Emma vond alles machtig interessant en vertelde honderd uit tegen iedereen die het horen kon dat ze met het vliegtuig op vakantie gaat, olifanten kijken in Afrika! Op het vliegveld is het even sjouwen met de bagage want er staan geen trolleys op het TGV station, en we moeten ook nog bij de verste check in balie zijn waar we alleen de koffers afleveren en door de douane gaan, de rest van de formaliteiten is al in Brussel gedaan voor we de TGV instapten. We hoeven niet al te lang te wachten voor de vlucht wordt “ingeladen“, al hoewel we toch een half uurtje later vertrekken dan stond gepland. Gelukkig mogen we met kind en buggy als eersten aan boord, gelukkig maar, want Emma begint nu toch wel moe en ongeduldig te worden, ze wil gaan vliegen! Als we eenmaal zitten vindt ze alles weer prachtig en van het beloofde slapen in het vliegtuig komt eerst nog niet veel, pas als we al ruim een uur in de lucht zijn vallen haar oogjes eindelijk dicht

Volksrust, 20.00 uur

De rest van de reis is ook vlot verlopen. Rond 10.30 uur plaatselijke tijd zijn we in Johannesburg geland, na zo´n twintig minuten waren we vlot door de douane en na wat heen en weer geloop op de luchthaven om de terugvlucht te bevestigen (wat overigen niet nodig bleek te zijn) en de formaliteiten bij de autoverhuur zaten we om 12.15 uur in de auto. Een BMW 318, lekker ruim maar dat zal nodig zijn ook gezien de afstanden en de spullen die we mee slepen. Het is onderweg vrij rustig, het is zondagmiddag, en zonder problemen bereiken we tegen 15.00 uur Volksrust, ons einddoel voor vandaag waar we overnachten bij een oude bekende uit Axel.
Tonny´s huis ziet er heel anders uit dan de vorige keer dat we er waren, 51/2 jaar geleden, flink groter met de nieuwe verdieping erop en een ander kleurtje tegen de muren. Heel de familie komt ons verwelkomen en binnen de kortste keren zitten we aan een echt kopje koffie.
Het mooie weer verandert tegen het eind van de middag in wat regen en een onweersbui en koelt het lekker af. Voor het eten rijden we nog even langs Tonny´s bedrijfsgebouwen en de rest van de avond wordt er nog bijgepraat en achter Emma aan gedraafd. En natuurlijk duiken we allen bijtijds in bed want we hebben morgen weer een flinke rit voor de boeg. (250 km)

4 maart, Mountain View Lodges 20.00 uur

Vanmorgen was iedereen vroeg op. Behalve Emma die de hele nacht flink had gehoest, waren we allen al om 7.00 uur op want het leven begint al vroeg bij de familie de P. Na het ontbijt zijn we om 8.30 uur vertrokken richting zuidelijke Drakensbergen. De eerste stop was in Newcastle waar we uitgebreid boodschappen deden. Het was prima weer, bewolkt maar droog en voor in de 20 graden.
Het landschap begint al vertrouwd te raken, weidse groene heuvels met af en toe wat koeien, rondavels of een farm, mensen te voet langs de kant van de weg. We schieten goed op want de wegen liggen er prima bij. Voorbij Ladysmith overwegen we nog de noordelijke Drakensbergen in te gaan bij Cathedrale Peak of Champagne Castle, maar bij nader inzien besluiten we het toch maar niet te doen vanwege de tijd die het zal kosten, de afstanden zijn hier toch een stuk groter dan je eerst zou denken. Via de tolroute rijden we zuidwaarts richting Pietermaritzburg, het wordt geleidelijk aan nog wat warmer, 25 graden en zonniger, en de omgeving wordt wat bosrijker. Over de R617 zwaaien we af richting zuidelijke Drakensbergen, de bergen worden al wat hoger. Na Underberg gaat het verder over een onverharde weg, de laatste 30 km naar onze eindbestemming voor vandaag die we tegen 16.00 uur bereiken. Emma slaapt nota bene het laatste uur op de slechte weg als een roos. De laatste kilometers zien we alleen nog af en toe een farm of een bed and breakfast, en ineens staan we voor de slagboom van het Drakensberg Garden Hotel. Binnen no time zijn we in gechecked (later bleek dat er maar heel weinig gasten waren) en kunnen we ons installeren in een schattig huisje met rieten dak, uitzicht op de bergen en voor zo ver te zien alle gemak wat we nodig hebben. Als we uitgeladen zijn verkennen we het terrein vast een beetje, nemen een biertje op het dakterras (voor slechts f 1,75) , zwembad, rolbaan, speeltuin etc. De prijzen blijven ons verbazen vandaag, tolweg minder dan f 1, een overvolle kar met boodschappen voor f 100, benzine 70 cent/liter. ´s Avonds steken we natuurlijk de barbecue aan en eten we buiten, tot het donker wordt rond 18.30 uur is het nog prima van temperatuur buiten. Theo plaagt z´n collega´s nog even door te SMSen dat we aan de braai zitten, op z´n werk liggen ze nog in de clinch met iemand van de opdrachtgever. Thuis is het regenachtig en 14 graden, wij hebben na de regen van vannacht in Volksrust geen spatje gehad en een aangenaam temperatuurtje. Na het eten badderen we allemaal nog een en terwijl er buiten een kraakheldere sterrenhemel staat gaan we vanavond weer met de kippen op stok. (717 km)

5 maart, 15.00 uur

Vannacht hebben we alle drie als een blok geslapen. Tegen tienen was alles stil en dankzij een hoestsiroopje dat we gisteren nog gekocht hadden hebben we Emma niet gehoord. Behalve toen ze rond 2.00 uur even wakker werd en niet bij Theo in bed, maar ernaast op de grond lag!. Om 6.00 uur stond de zon al aan een strak blauwe hemel maar dat vonden we toch nog wat te vroeg, dus draaiden we ons nog een keertje om in bed. Na een ontbijt van gebakken ei en toost, buiten op het terras zijn we aan de wandel gegaan, een eind verder op het terrein, Het ziet er allemaal netjes en verzorgd uit maar er loopt hier dan ook aardige wat werkvolk rond ook. Self catering betekent hier wel dat er elke dag een poetsvrouw langskomt om ons huisje schoon te maken en de bedden te doen. Tegen 12.00 uur was Emma niet meer te houden en moesten we naar het zwembad, de zon prikte er nog goed door alhoewel er steeds meer bewolking kwam en er af en toe al wat onweer klonk in de verte. Waarschijnlijk wel beter voor onze witte velletjes dat vinmiddag de zon achter de wolken bleef, op deze hoogte duurt het vast niet lang om flink te verbranden. Het is erg rustig in het park, we hadden vannacht maar twee buren in de cottage naast ons, en verder zie je ook weinig mensen. Het geheel lijkt hier te horen in de gloriedagen van de blanke kolonisten zoals je ze ziet in films of televisie series op de BBC uit de jaren vijftig, paden en terrassen van flagstones, natuursteen en strakke gazons, een deel van de huisjes met rieten dak. Vanavond nog maar wat vlees op de braai gelegd en met een ananas en wat rijst was dat onze bescheiden maaltijd. Met natuurlijk een paar glaasjes droge rooie uit het 5 liter pak! We hebben geen moeite ons aan te passen aan de zuid Afrikaanse gewoonte (barbecue) en de wijn van het land.

6 maart, 14.30 uur

Ook vandaag is het al om 6.00 uur volop zonnig en liggen de bergen onder een strak blauwe lucht. Om 6.45 uur worden we al gebeld door de receptie of we vandaag of morgen op excursie naar de Sani pas gaan. Gisteravond bleek de geboekte trip niet door te gaan maar werd er geregeld dat we een dag later gaan. Het leven begint hier ´s morgens al vroeg. Net als de afgelopen dagen is het ´s morgens warm en zonnig en komt tegen de middag de bewolking opzetten en vandaag krijgen we er een flinke onweersbui bij. Dus gaan we al vroeg lekker zwemmen en een beetje zonnen. Thuis is het aan de koude kant horen we als we naar huis bellen om opa B. te feliciteren met zijn verjaardag. Het feestvarken is niet thuis, hij is onze container buiten gaan zetten en boodschappen gaan doen. Straks zullen de kaartjes voor thuis eens gaan posten en informeren of het restaurant open is vanavond, want onze eigen proviand voorraad is zo wat op. Als je eenmaal op je bestemming bent, kom je er pas achter wat je nog meer aan boodschappen had mee moeten nemen (zoals  bv een zonnehoedje etc). Vanavond zijn we aangeschoven in het Bergview restaurant. De catch of the day smaakte prima, net als de cheesecake, Emma deed het kindermenu weinig eer aan maar at wel zowat al het brood van tafel op. Na anderhalf uur stonden we weer terug in onze cottage en dat was lang genoeg voor een ondernemende tweejarige Emma!

7 maart, 19.30 uur

Na nog wat heen en weer gebel gaan we tegen halfnegen op weg naar Underberg voor de trip naar de Sani pas. Iemand van het resort brengt ons met een “bakkie”, en verder gaan we met een Landrover vanaf Underberg, behalve Niel, onze gids nog een Zuid Afrikaans en een Hongaars echtpaar en een Duitser aan boord. Na Himeville gaan we weer op “dirt track” verder. Onderweg vertelt de gids ons over de bomen en planten aan de kant van de weg, en over een (gesloopte) handelspost met de mensen uit Lesotho. Die handelen met de wol van Merino schapen en angora van hun geiten voor alles wat ze verder nodig hadden. De weg die we nu volgen was vroeger alleen een ezel/geiten paadje waar ze tweemaal per jaar langs trokken. Aan de Zuid Afrikaanse grenspost (hekwerk circa 4 meter hoog!) worden onze paspoorten afgestempeld, zonder pas kom je hier niet verder. Het steilste stuk komt nu: op 8km stijgen we 1000 meter, de weg is hier nauwelijks meer te onderscheiden tussen de rest van de rotsblokken, de bochten zijn zo scherp dat Niel 2x moest steken soms om verder te rijden. Het landschap was eerst groen, met farms en naaldbossen (voor de papier industrie), later steeds kaler met protea bomen, fijnbos en steeds meer rotsen. Helemaal boven in Lesotho is het zelfs toendra, ’s winters vriest het hier zeker 20 graden. Na de grenspost van Lesotho, een krakkemikkerig gebouwtje waar onze paspoorten weer afgestempeld worden, stoppen we bij een traditioneel dorpje, waar we een van de hutten binnen gaan en van de gids uitleg krijgen over het (harde) leven van de mensen hier (de Besotho). Gelukkig had de vrouw haar vuur tijdelijk even uit de hut gehaald zo dat we niet helemaal stikten van de rook! Vandaar weer terug, en na de lunch in de hoogste pub van Afrika, de Sani Pas Lodge, weer naar beneden hobbelen. Dat lijkt nog meer te hotsen en botsen dan de heen weg, maar Emma slaapt de hele weg braaf tussen ons in op de achterbank. De Duitse toerist voorin vraagt en vertelt honderd uit over al zijn trips en onze gids heeft zo te horen ook al heel wat van zuidelijk Afrika gezien. Jammer genoeg is het de hele dag regenachtig en bovenin de bergen zitten we in de wolken dus veel vergezichten hebben we niet gezien maar het was een ervaring op zich. Keurig op tijd komt onze chauffeur ons weer op halen voor de laatste 30km over een modderige weg naar het resort waar het gestaag door regent.

8 maart, Kariega Game Reserve, 21.20 uur.

Gisteravond lekker gegeten in de Country Kitchen van het Drakensbergen Hotel. Emma at zoals gewoonlijk alleen wat brood maar had volop sjans met de gasten en het personeel. Als een stelletje verzopen katten kwamen we terug in onze cottage waar we zoveel mogelijk al in gepakt hebben en vroeg in bed rolden.
Vanmorgen rond zes uur waren we weer al wakker, het was nog steeds zwaar bewolkt en het regent net niet of net wel. Om 7 uur checken we uit en de eerste 30 km (over het “zandpad”) koste ons bijna een uur. Een keer zaten we bijna vast maar na 3x proberen kwamen we toch door de modder. Een tegenligger kon ons niet helpen, want hij had geen vierwielaandrijving maar er kwam een trekker onze kant op. Gelukkig kwamen we op eigen kracht erdoor want we hebben de trekker niet gezien! Om een uur of 8 zitten we weer op de gebaande wegen en rijden door tot in Kokstad, de laatste plaats in KwaZulu Natal. Hier nemen we een uitgebreid ontbijt, want de route N2 door Transkei (zoals het vroeger heette) staat bekend als “gevaarlijk”. Tonny raadde het ons af om zo te rijden, en ook gisteren tijdens de trip naar de Sani pas kwam het ter sprake. De gids vertelde eigenlijk hetzelfde als wat we al eerder hoorden: hou je aan de maximumsnelheid, pas op voor loslopend vee en stop niet voor lifters e.d. Uiteindelijk blijkt het allemaal mee te vallen: de weg is goed, het is niet al te druk en er lopen inderdaad koeien, geiten en mensen langs de weg. Het landschap verandert geleidelijk aan: in Transkei zijn de heuvels groen en bezaaid met woningen van de (zwarte) bevolking, er is eigenlijk geen onderscheid tussen het ene en het volgende dorp, het ziet er allemaal ook redelijk netjes uit. De grote steden zoals bijvoorbeeld Umtata zijn net een mierennest: overal mensen met hun handel langs de kant van de weg, alle gebouwen zien er smoezelig uit en overal minibusjes. Voor onze begrippen ziet het er allemaal rommelig uit. We schieten aardig op, af en toe stagneert het een beetje als er een vrachtauto de berg op moet en je niet kunt inhalen. Emma is al snel na Kokstad in slaap gevallen en slaapt een heel stuk van de reis. We rijden aan een stuk door want we moeten zo’n zevenhonderd kilometer doen vandaag. In de richting van East London begint het landschap weer wat groener en “westers” er uit te zien. Het weer klaart inmiddels ook op. Bij vertrek was het maar een graad of tien, regen en zwaar bewolkt en geleidelijk verandert dat nar onbewolkt en ruim 25 graden. Na East Londen komen we duidelijk in meer “ontwikkeld” gebied: meer wegwijzers etc. Overigens is het laatste stuk weg na Grahamstown slechte dan in Transkei. Het is tegen vijf uur als we in Grahamstown stoppen voor de boodschappen, dit is echt een blanke stad uit de tijd van de “setlers”, veel scholen, musea etc. hier. Met de achterbank vol doen we de laatste 30 km, we bellen nog even naar huis, maar pas bij de 3e poging, direct onder een antenne lukt dit goed. Het staat goed aangegeven en zonder problemen arriveren we bij de receptie van het Kariega Game Reserve, onderweg zien we al wat bokjes en struisvogels. Binnen de kortste keren staan we voor onze houten lodge, in de stijl van de Afrikaanse safari’s: 3 slaap en badkamers, grote keuken, terras, zwembad en een fraai uitzicht. Alles is in hout en ziet er prima uit. Gezien de grote trip besluiten we in het restaurant te gaan eten, want vandaag is het er lekker rustig volgens de receptioniste, en morgen zitten ze vol met een of andere conferentie. Het restaurant en de bar zijn helemaal “Out of Afrika”, Emma speelt gezellig met de kinderen van de staf en de Gemsbok steak is ontzettend mals. Later gooien we zelf wel wat op de barbecue, vanavond laten we ons bedienen! Het personeel lijkt er in ieder geval plezier in te hebben van de blanke buurman op leeftijd tot de keukenhulpen toe, die vinden het prachtig dat Emma rond loopt te rennen tot in de keuken. km: 1489.

9 maart, 15.00 uur

Vandaag doen we het rustig aan, om zes uur zijn we al wakker, want dan komt de zon op en steekt er gelijk al goed door. De slaapkamer en het uitzicht terras liggen op het oosten, we kunnen een heel eind zien, bij helder weer tot aan zee. Na een engels ontbijt rijden we naar Grahamstown om te tanken en wat boodschappen te doen. Het is tegen elf uur al over de 30 graden dus rijden we snel terug naar ons zwembad. Inmiddels zijn we al wat meer parkbewoners tegen gekomen; 5 giraffes en een stuk of tien zebra’s, ze trekken zich weinig van ons aan en blijven vrij dicht bij de auto staan als we langsrijden. Na de lunch (broodje kaas) is het echt tijd voor een siësta voor Emma, want ze heeft duidelijk last van de warmte en het is nu toch te heet om te zwemmen in de volle zon. Later in de middag komt er wat bewolking opzetten en vallen er zelfs een paar druppels regen. Gelukkig waait het nogal en met de ramen en deuren op elkaar open blijft de temperatuur binnen ook aanvaardbaar. Voor de komende dagen hebben we een gamedrive geboekt voor ’s morgens vroeg en aan het eind van de middag, en een riviercruise over de Kariega rivier. Genoeg te zien en te doen dus. Km 1592

10 maart, zondag13.00 uur

Gisteravond lekker op ons gemak gebarbecued, de braai bij het zwembad en wij een etage hoger op het uitzicht terras, want zo kan Emma niet weglopen of bij het vuur komen. De braai brandt prima op het kachelhout dat bij de lodge ligt en alles laat zich goed smaken met een glaasje rosé om het weg te spoelen.
De afwas kunnen we lekker laten staan want elke dag komen er twee vrouwen ons huisje schoonmaken, daar ben je zo aan gewend. En om een uur of negen liggen we alledrie op een oor en slapen weer prima onder de Afrikaanse sterrenhemel, die heel wat meer laat zien dan thuis, ook al omdat het hier echt donker is als de zon onder gegaan is. ´s Nachts daalt de temperatuur toch flink en pakken we toch het dekbed over ons heen om te slapen. Om zes uur zijn we alweer wakker want vandaag hebben we een vroeg game drive en worden we tegen zeven uur opgehaald door een ranger. We zijn de enige passagiers dus dat is niet verkeerd! We hobbelen met de Landrover door het park en zien allerlei verschillende boekjes, impala, bushbuck, waterbuck, eland, springbok ) voor ons zijn ze niet allemaal uit elkaar te houden). We rijden afwisselend door bosjes en grasvlaktes en zien ook minder bekende dieren, zoals de secretarisvogel (die eerst een lange aanloop neemt voordat hij gaat vliegen), we krijgen uitleg over de termietenheuvels en de verschillende soorten uitwerpselen waaraan je kunt zien welke dieren er pas nog zijn langsgeweest. We zien van heel dichtbij een groepje giraffes eten, een mannetje, een paar vrouwtjes en een jong van een maand of tien. Het park heeft 13 giraffes, horen we, waarvan de jongste pas 5 maanden is. Omdat ze weinig natuurlijke vijanden hebben leiden ze hier een stress vrij bestaan en kunnen wel 30 jaar worden.
Een stukje verder komen we een groep zebra´s tegen, waarvan enkele met een veulen, en er loopt ook nog een drachtig exemplaar tussen. Ze staan allemaal te drinken bij een van de betonnen waterbakken die je hier overal ziet. Als we de Kariega rivier oversteken bij een dam horen en zien we wat bavianen (net als gistermiddag bij de lodge) en van de otters alleen wat uitwerpselen want zelf laten ze zich niet zien. Na een paar uur worden we weer afgeleverd bij ons logeeradres en gaan we aan de slag om een ontbijt te maken en daarna lekker te gaan zwemmen, want het wordt al snel weer warm. In de schaduw op het terras, met wat wind erbij is het prima uit te houden, met een koel drankje erbij, wat een leven zo! Na de sandwiches gaan vader en dochter een slaapje doen en schrijft moeder de dagelijkse belevenissen op. Voor vandaag is dat verder alleen maar relaxen en vanavond weer een braai. Morgen staat de rivier cruise op het programma en de late namiddag toer door het park

11 maart, 14.15 uur

Het is vandaag niet zo warm als de afgelopen dagen, de wind is gedraaid en het blijft bewolkt, eigenlijk prima weer voor een uitstapje. Om tien uur worden we weer voor de deur opgehaald, dezelfde ranger als gisteren neemt ons en nog een jong engels stel mee voor een trip op de rivier. Eerst moeten we een heel eind door het park rijden en omdat het niet zo warm is zien we nog aardig wat beesten lopen, de zebra´s en de giraffes en nog wat verschillende soorten bokken, zelfs de grootste Afrikaanse antilope, eland genoemd in het engels. Die heeft trouwens vannacht ook weer rond de lodge gelopen, de pootafdrukken waren duidelijk te zien en de aloë voor de deur was ook aardig aangevreten. De Kariega Queen blijkt een soort hard houten terras te zijn op twee kano´s, met een buitenboordmotor, hiermee varen we een heel eind de rivier af in de richting van de zee. Het water is hier aardig zout en je ziet duidelijk het getijdenverschil aan de oevers. Onderweg zien we een hoop verschillende vogels, waarvan de grootste de visarend is. En ervan zien we op een boom, hoog tegen de heuvels zitten, een prachtig beest met een witte kop en borst. Er zit hier bij de rivier een koppel, hun nest zien we later aan de andere kant van de stroom. Behalve de vogels zien we ook nog een klipdassie, en een paar bavianen wegschieten in het struikgewas. Na een uur of zo varen keren we om en tuffen we weer terug naar de aanlegsteiger. Emma amuseert zich goed, ze kan hier lekker rondlopen. Op de weg terug zien we aan de kant van de weg zelfs nog een schildpad, zoals te verwachten zit er niet veel beweging in. Op de telefoondraden zit een hele hoop zwaluwen, sommige soorten vertrekken straks naar onze contreien om daar de zomer te brengen! Ondanks dat het al rond een uur is zien we nog veel dieren lopen, bij de giraffes kunnen we heel dichtbij komen, ze staan met z´n allen naar ons te staren. De ranger vertelt geregeld wat over het doen en laten van de beesten die we zien. Even later zitten we ineens in een kudde impala´s die nerveus naar alle kanten springen. Van de andere bokken zien we nog een groepje met jonge kalveren van enkele weken oud. Het is al bijna halftwee als we weer voor onze lodge staan, tijd voor een hapje eten en een slaapje voor Emma, die nu duidelijk versleten is, en dan worden we om vijf uur weer opgehaald. Deze ranger weet niet wat hij ons nog moet laten zien maar ook al zien we dezelfde dieren het blijft prachtig en boeiend en morgen reizen we al weer verder, dus dan is het weer over.

21.00 uur
De laatste game drive van vanmiddag was wat drukker, we waren nu met nog twee andere koppels en ook een andere ranger. Behalve de zebra (die we toch al hadden gezien) kwamen er toch nog wat dieren voorbij die we nog niet gezien hadden, zoals een flinke kudu stier, gnoes ofte wel wildebeest, gemsbok, impalabok. Gelukkig viel het met de regen nogal mee, pas toen we weer binnen waren plensde het even door, maar toen zaten we al aan de spaghetti.
Het is jammer genoeg al weer de laatste avond hier, de dagen zijn omgevlogen want het was hier heerlijk.

12 maart Knysna River Club, 20.00 uur.

Vandaag hebben we weer een reisdag. Om even na achten checken we uit in Kariega en gaan op weg naar Addo Elephant Park. Het is maar amper 20 graden, het regent, heel anders toen we aankwamen. Gelukkig wordt het geleidelijk aan wat lichter en als we bijna bij Addo zijn begint de zon er een beetje door te prikken, en wordt het al weer wat warmer. Het park van Addo is de laatste jaren flink groter geworden en er is ook wat gedaan aan de faciliteiten, vergeleken met 6 jaar geleden ziet het er al wat moderner uit: er is een shop en een restaurant in de buitenlucht bijgekomen. Hopelijk zien we nu ook meer olifanten als toen (alleen Hapoor wiens opgezette kop in de ontvangst hal hing!). We rijden een toer door het park, en na wat struisvogels, bokken en hartebeest zien we toch twee (jonge) olifant stieren een vlakte oversteken. Even later staan ze te drinken bij een waterput vlak bij de weg en kunnen we ze uitgebreid zien en fotograferen. Later bij de gebouwen zien we nog een stuk of 10 olifanten drinken bij een drinkplaats die ’s avonds ook verlicht is), er zijn ook een paar kleinere kalveren bij. Even later kuiert de hele groep weer weg, we waren dus maar net op tijd. Rond de middag rijden we weer verder, het is al flink warm en Emma slaapt binnen de kortste keren. In Humansdorp eten we een hamburger en hebben we al een paar keer een uitkijkje gehad op de brede stranden van wat hier de Sunshine Coast genoemd wordt. Een goede 150 km nog en dan zijn we weer op onze bestemming, de weg is goed en deze keer zien we wat meer van het Tsitsikamma gebergte dan de vorige keer want toen goot het er van de regen. Het begint er allemaal al wat “beschaafder” en verzorgder uit te zien. Van Plettenberg baai zien we eerst de mooiste kant, en daarna ook de inmiddels weer al bekende andere kant: de uitgebreide “townships” van steeds dezelfde kleine huisjes met zinken daken. Vooral bijna Port Elisabeth zijn dit uitgebreide vlaktes met nota bene schijnwerpers als op een rangeer terrein! Het contrast is zo wel erg groot als je even later langs de holiday resorts en golf- en polo club rijdt met gazons zo groen en glad als een biljart laken. Om een uur of vier arriveren we in Knysna, waar we al snel de Knysna River Club gevonden hebben. Het zijn allemaal houten log-cabins tegen een heuvel aan, prachtige bloemen en planten. Na alle ruimte in onze vorige stopplaats is het even wennen dat de buren vlakbij zitten, maar ’s avonds als we het ene na het andere huisje bewoond zien raken blijkt het toch wel rustig te zijn. Knysna is eigenlijk het eerste stadje waar we zijn waar je eens gezellig rond kunt wandelen of winkelen, zwart en blank loopt hier al veel meer door elkaar heen als in het oosten van het land waar de verschillen veel groter lijken te zijn. We gaan wat boodschappen doen, en daarna, terwijl Theo alvast de barbecue aanmaakt gaan Emma en ik even zwemmen, om even op te frissen want het is toch eind 20 graden. De lamskoteletten, steak en boerewors smaken weer prima en na het eten zitten we lekker op ons terras met uitzicht op de lagune, de lichtjes aan de overkant en weer een heldere sterrenhemel. Het ziet er hier dus weer helemaal okay uit. Km 2111

13 maart, 15.00 uur

Onze eerste hele dag in Knysna gaan we een beetje shoppen. Langs het voetpad langs de lagune lopen we in een half uurtje naar het centrum. Het Waterfront is hier (net als de grote broer in Kaapstad) een soort winkelcentrum met terrasjes en restaurants en vakantie- appartementen. Het ziet er allemaal netjes uit en je kunt er echt de toerist uithangen. We drinken wat op een terrasje en gaan op zoek naar het station (morgen gaan we met de stoomtrein mee) en een internetcafé. Beiden zijn snel gevonden vlak bij het Waterfront. Terwijl Emma wat rondscharrelt in de folders (het internetcafé is tevens VVVpost) legt Theo verbinding met thuis. Tussen alle junkmail zitten ook een paar berichten van thuis: de families van Drongelen en Verhoeven zijn benieuwd hoe het ons vergaat, thuis is het droog maar koud. Via de “e-pos” laten we het thuisfront weten hoe het ons tot nu toe is gegaan. Waarschijnlijk zullen we op onze volgende stop of over een paar dagen hier wel horen of alles doorgekomen is. Met Emma in de buggy, want die was al snel te moe om te lopen, struinen we nog wat winkels af en met een omslagrok, twee pocketboeken en een rugbyshirt van de Springbokken ( het nationale team) keren we weer terug. Op de eerste verdieping van het Waterfront is een Falcon Creek Spur waar we wat eten, lekker met een briesje over het terras en uitzicht op de rondvaartboten die vertrekken. Wellicht is dat iets voor overmorgen.
Rond een uur gaan we met onze bepakking weer richting huis, Emma kan dan een slaapje gaan doen terwijl de oudjes zich vermaken op het terras met een boek en een koel glas witte wijn. Housekeeping heeft de lodge opgeruimd en de bedden en de afwas gedaan, twee mannen van de onderhoudsdienst maken de barbecue schoon, wat een leven, dit ben je zo gewend.

14 maart, 17.30 uur

Vandaag zijn we met de trein mee geweest. Tussen Knysna en George rijdt een stoomtrein, die een echte toeristen-trekker is. De rit voert langs de kust en eerst rondom de lagune van Knysna. Het is prachtig weer dus zijn we te voet naar het station gelopen en om halftien de trein ingegaan. Er rijden nog verschillende stoomlocs op dit traject en er worden ook nog boomstammen per spoor vervoerd. Met alle ramen open is het lekker in de wagons, maar vangen we ook aardig wat kolengruis op, vooral Emma ziet aardig zwart, want ze steekt overal haar neus (en vingers) in en kruipt af en toe ook nog een onder een bank.
In Sedgefield, ongeveer halverwege, stoppen we even om op de trein die uit George komt te wachten, en alle fotografen stappen uit om de naderende trein te kieken. De eerste helft van de trip gaat voornamelijk door het bos, maar de tweede helft komen we dichter bij de kust en zien we de prachtige brede stranden en golven van de Indische oceaan. We komen ook langs Wilderness National Park, waar we de vorige keer geweest zijn, behalve de houten huisjes ziet alles er heel anders uit: nu is het zonnig en toen regende het dagen achter elkaar. Waarschijnlijk is er de laatste jaren ook wel flink wat bij gebouwd want er staan hier heel wat nieuwsogende prachtige vakantie verblijven. In George stappen we uit in het spoorwegmuseum waar nog een heleboel (veel mooiere) wagons en locomotieven staan, o.a. ook rijtuigen van de koninklijke trein die gebruikt is bij het staatsbezoek van 1947. Ook zij er veel foto’s over het spoor en allerlei aanverwante zaken zoals zelfs serviesgoed van de chique treinen van vroeger. Om een uur gaan we met een busje weer terug naar Knysna waar we 3 kwartier later al weer aankomen en eerst lekker gaan eten in een visrestaurant aan de haven. Op weg terug gaan we even door de supermarkt om een gegrilde kip voor ons avondeten, want het barbequevlees zit nog in de diepvriezer.. De keukenuitrusting is gerust uitgebreid te noemen dus kan de kip weer warm worden in de oven. Tegen vijf uur belt de receptie dat de was ook weer terug is, dus hebben we weer schone blouses en broeken. Theo belt het thuisfront nog even en hoort dat het daar regent en 2 graden is, brrrrrrr.

15 maart vrijdag, 20.00 uur

Emma is zojuist op bed gelegd want ze viel letterlijk om van de slaap, ze heeft twee dagen achter elkaar niet geslapen ’s middags maar is ’s morgen wel om zeven uur wakker, dus die was echt aan haar bed toe.het is allemaal nogal een belevenis ook voor een peuter van net twee jaar. Vanmorgen zijn we rond tien uur weer naar Knysna gewandeld, het weer is weer stralend, geen wolken, beetje wind en eind de 20 graden. Om elf uur vertrekken we met de boor The Old Three Legs voor een tocht naar de Heads, de smalle opening tussen de bergen en de oceaan. De gids verteld onderweg uitgebreid wat we links en rechts zien: het pas nieuwe Waterfront, de vissersbootjes, een van de oudste kades langs de zuid Afrikaanse kust, hoe de boot aan haar naam komt, tot en met de prijzen van de huizen op de verschillende eilandjes in de lagune (vanaf 1,2 miljoen rand op het exclusiefste stuk, schrikbarend goedkoop voor onze begrippen: n.l. 120.000 euro). Op het water is het een stuk frisser en waait het heel wat harder dan aan de wal, maar daarvoor zijn dekens voorzien. We raken aan de praat met een zuid Afrikaans gezin op vakantie, die deze zomer naar Europa en Nederland willen gaan omdat haar moeder Nederlands is. In de monding van de delta, want het is geen echte lagune vanwege de open verbinding tussen de oceaan en de Knysna rivier, gaan we even aan wal in het Featherbed natuur reservaat waar we de blauwe duiker (kleinste antilope) en de Knysna loerie (beschermde vogel) zien. Weliswaar in gevangenschap, maar toch. Emma staat al snel vooraan om dit kleine bokje een stukje banaan te geven. Deze hele belevenis kostte ons zowaar 60 rand ofwel 6 euro voor 3 personen! Na deze uitspatting gaan we aan het Waterfront ergens een plekje zoeken om een hapje te eten, wat niet zo moeilijk is. Voor het kostelijke bedrag van 15 euro eten we beiden paella met een goede fles rosé erbij (Boschendal, toe maar!), met espresso achteraan, lekker om weer eens echte koffie te proeven. De bij behorende winkel had ook nog allerlei leuke dingen te koop. We blijven koopjes doen als we door de stad weer huiswaarts gaan: slippers voor mij en schoentjes voor Emma, samen voor nog geen 8 euro (okay het is wel echt plastic). Om contact te houden met thuis sturen we nog een paar e-mailtjes en een kaartje (ik mis je) naar Ivo, die onze vorige mail al had ontvangen. Onderweg lopen we ook nog even een groente en fruithal binnen om nog wat vitamines voor bij de braai van vanavond mee te nemen, volop exotisch fruit aan spotprijzen. Als we tegen vieren thuis komen duiken de meisjes eerst even het zwembad in om een beetje af te koelen. Tegen etenstijd wordt de Weber-barbecue weer aangestoken en in plaats van chique wijn schenken we hier weer No-Name van Pick&Pay (zoiets als Euroshopper van AH), maar dat smaakt ook prima op dit fraaie terrasje met uitzicht. Morgen trekken we weer verder, het weerbericht liet zojuist weten dat de verwachting voor Stellenbosch weer 35 graden is, zonnig en droog. Het plan is om eerst nog een kleine omweg te maken naar Oudtshoorn om een struisvogelfarm te zien, alles bij elkaar toch ruim 500 km te doen morgen

16 maart 21,15 uur, Rose Cottage Stellenbosch

Onder een zwaarbewolkte hemel rijden we vanmorgen om 8 uur weer weg uit Knysna, en heel ander gezicht dan het mooie weer wat we gehad hebben. Al snel trekt de bewolking op en via George buigen we af naar Oudtshoorn om de struisvogels te zien. De Kleine Karoo waar we doorheen komen als we de bergen over zijn ziet er heet, dor en kaal uit. Onderweg zorgt Emma nog voor wat commotie: ze spuugt de hele boel onder, achter in de auto, waarschijnlijk is het de combinatie van een boterham met kaas en een volle beker yoghi drink die de vele bochten van de bergpas niet verdragen. Trouwens, ze heeft haar dag toch niet vandaag: na de lunch steekt ze haar duim tussen een autoportier dus is het weer huilen van jewelste. Gelukkig lijkt het na een poosje huilen toch nog mee te vallen en slaapt ze bijna twee uur achter elkaar bij mij op schoot. De hele dag blijft er nog wel een luchtje hangen in de auto en op de plaats van bestemming hebben we vanavond nog wat te wassen. Na wat speuren vinden we de Highgate Ostrich Showfarm (ik ben weer al vergeten wat een prachtige dat was in het Afrikaans) De gids loodst ons over de farm en vertelt van alles over de beesten terwijl de zon op onze hoofden brandt (het is inmiddels als ver 30 graden). Voor degenen die het durven is er daarna de gelegenheid om op een struisvogel te zitten. Met papa erbij durft Emma wel, verder zijn er niet veel liefhebbers (een man, die na een rondje door de kraal ook prompt in het zand bijt), en paar lui van de farm laten nog even een race zien: degene die het eerst over de streep is, heeft gewonnen, verder geen spelregels.
Na de farm rijden we weer terug naar de N2, die richting Kaapstad gaat, het is heel rustig op de weg dus schieten we goed op maar het is nog een heel eind voordat we bij Somerset West afzwaaien richting Stellenbosch, inmiddels is het al goed over de 30 graden ondanks dat het eind van de middag is. Het landschap is geleidelijk aan weer groener en vriendelijker geworden, de echte wildernis ligt achter ons en het eind van deze vakantiereis begint al weer te naderen.
Met de hulp van het kaartje dat we via het internet hadden vinden we vrij gemakkelijk ons onderkomen voor de komende 3 nachten, een Victoriaanse cottage op een van de “boerderijen” hier, net buiten Stellenbosch op weg naar het natuur reservaat Jonkershoek. Bij het hoofdgebouw worden we op gewacht door en plaatsvervanger (student?) van de eigenaresse die ons per mail al had laten weten dat ze er niet zou zijn. Een fles wijn van de overbuurman 9zo te zien aan het kasteel op de berg tegenover ons, in goeien doen) laat zich goed smaken op het verandaatje, de hofhond komt ons ook even begroeten en het kinderbedje is ook zo geregeld. Het is een gezellig klein huisje, echt cottage stijl met gebloemde gordijnen etc, met een prachtig uitzicht op de bergen en heel rustig. Na een opfrisser in de openlucht douche rijden we naar Stellenbosch om te gaan eten want boodschappen hadden we nog niet ingeslagen en op zaterdag is alles wat vroeger dicht. Ryem (de student) had ons wel uitgelegd waar we nog een 7-eleven winkel was, dus slaan we nog wat in om morgen te kunnen braaien. Km: 2724

17 maart zondag, 19.30u

De bergen tegenover ons liggen vanmorgen in een wolkenkleed en het is lekker fris als we om een uur of acht buiten komen. Na het aanslaan van een autoalarm gisteravond, en af en toe een eikel die op het zinken dak klettert was het heel stil vannacht. Emma ging stil slapen in haar bedje maar halverwege de nacht werd ze toch wakker en belande weer bij ons in bed waar ze weer lekker verder sliep. Ondanks de warmte overdag is het ’s nachts goed uit te houden in huis.
Het weerbericht sprak daarnet van een koudefront aan de westkust, de maxima voor morgen zijn slechts 25 graden. Na de bekende eieren met bacon zijn we aan het eind van de morgen naar Franschhoek gereden waar de franse invloeden nog goed te merken zijn aan de namen die je overal ziet. Hier zitten we midden in het wijngebied. Hier en daar herkennen we nog wat van ons vorige bezoek in 1996, maar er is ook een hoop veranderd. We eten lekker een broodje en een vispate en reden dan weer terug en stoppen in boschendal, zowat de oudste en bekendste wijn estate van de regio. Alles ligt er hier nog steeds prachtig bij en het is aardig druk op de picknick plats. We lopen wat rond en kopen behalve een paar flessen wijn ( die thuis op restaurant een kapitaal kosten) en nog een paar kleine souvenirs voor zo’n 15 Euro. Daarna rijden we weer terug naar onze cottage, waar het prima is op de veranda in de schaduw. We bellen nog even naar de jarige thuis, daar regent het al weer maar gaat alles verder goed. Als de warmte weer wat minder wordt en Emma er uitziet als een zwarte Piet van het spelen in het zand, nemen we lekker een douche buiten en gaan zo langzamerhand de braai weer aan steken. Hier geen moderne Weber barbecue maar een zelfgemetselde. De T-bone steaks, lamskoteletten en boerewors smaken weer prima. Na het eten is het ineens hartstikke donker en de twee hofhonden zijn ook weer huiswaarts gegaan met de laatste stukjes worst in hun maag, tijd om naar  binnen te gaan want het koelt nu toch wel af. Km: 2793

18 maart, 15.00u

Vandaag toeren we door het wijngebied. Eerst rijden we naar Paarl waar we weer bij de KWV een rondleiding door de “kelders” doen. De druivenpluk is begonnen dus zien we ook wat van waar het allemaal mee begint: de druiven zelf. We komen langs allerlei soorten opslag vaten en tanks, van sequoia hout en Frans eiken tot en met roestvrij stalen silo’s en ondergrondse tanks. KWV doet vooral aan opslag en verwerken van wijn: ze maken er o.a. ook sherry, port en brandy en verkopen alleen drank die verder nergens te koop is in Z-Afrika ( dat zou concurentie zijn met de eigen aandeelhouders of wel de leden van de vroegere cooperatie). Na de rondleiding is er natuurlijk ook een proeverij (wit- rood- en dessertwijn) en een bezoek aan de winkel.Wederom zijn de prijzen zeer interessant. Na Paarl rijden we naar Franschhoek om bij de Lachende Forel een forelletje te gaan eten, het is dar net als gisteren nog aardig druk met toeristen. Emma begint al weer versleten te raken en valt in de auto prompt in slaap, en wordt zelfs niet wakker als we haar in de buggy mee door de supermarkt nemen om in te kopen voor onze laatste braai hier. Vanavond eens wat anders op het menu: struisvogel steak en kip-sate + vleugels. Morgen gaan we alweer richting Kaapstad en zitten we op hotel dus wordt er niet meer zelf gebraaid. Het koufront dat de weersdienst voorspelde gisteren houdt in dat het vandaag net geen 30 graden werd en er wat meer wind zat, wij noemen dat thuis bijna een hittegolf! Km: 2904

19 maart, Kaapstad, Town Lodge, 20.30 uur

Vandaag aangekomen op onze laatste verblijfplaats. Om negen uur vanmorgen waren we weer gepakt en bezakt en lieten we Rose Cottage achter ons om op weg te gaan naar het drukke Kaapstad. Onderweg hebben we eerst een bezoekje gebracht aan een van de grootste shopping centres van de regio, Canal Walk. Een Wijnegem in het groot met er omheen een attractiepark a la Las Vegas. We struinen hier een paar uur rond, laten de foto’s ontwikkelen, eten een hapje en kopen nog een paar schoenen voor Emma. Halverwege de middag rijden we door naar ons hotel, dat we na een keer verkeerd rijden verder vlot bereiken. We zitten aan de rand van het Victoria & Albert Waterfront, een gebied waar je zonder problemen (criminaliteit) rond kunt wandelen. Na een verfrissende duik in het zwembad en een douche kuieren we op het gemak naar het Waterfront. Na de bewolking van vanmorgen is de lucht nu weer strakblauw en staat er een lekker windje, de Tafelberg is prima te zien, net als Signal Hill en Devils Peak ernaast, en naar de andere kant is Robbeneiland en Blauberg aan de andere kant van de baai te zien.
In het hotel hebben we gelijk geïnformeerd naar de excursie naar Robbeneiland, zie zaten volgeboekt tot en met donderdag, dus gaan we vrijdagmorgen vlak voor vertrek er naar toe. Na een terrasje met een paar frisse glazen bier lopen we de winkels langs in het shopping centre van het Waterfront. We zien eindeloos veel souvenirs maar nemen nog niets mee. Ook zien we een balie waar je de BTW kunt terug krijgen, ook nog iets om eventueel te doen. Bij een fotowinkel laat Theo ook nog de foto’s van de digitale camera afdrukken, die zijn morgen dan klaar. Op weg terug eten we uitgebreid vis bij een Grieks restaurant en tegen een uur of acht zijn we weer terug op onze hotelkamer, waar de airco nog even moet draaien voor een aangename temperatuur. (Later bleek de airco toch niet zo goed te werken en lagen we alle drie de hele nacht te drijven in ons bed c.q. sofa). Km : 2982

20 maart, woensdag 20.00 uur

Zoals bijna alle dagen is het vandaag weer stralend weer, ondanks de warme nacht waren we rond zeven uur allemaal wakker. Na een frisse douche en een ontbijtje (voor Emma alleen een laatste Danoontje), vertrekken we richting Tafelberg. Bij ons vorige bezoek aan Kaapstad ging de kabelbaan niet omhoog vanwege de wind, vandaag is dat geen probleem want het is prima weer. Al bij het Lower Station lijkt alles, ook hier, vernieuw te zijn. Zuid Afrika heeft waarschijnlijk de toerist ontdekt, met z’n centen. Binnen de kortste keren zitten we in een moderne cabine met een ronddraaiende vloer en rondom uitzicht over de stad, de haven en de bergen. De tegemoetkomende cabine lijkt razendsnel naar beneden te vallen maar wij gaan natuurlijk net zo snel omhoog. Boven gekomen is het uitzicht magnifiek en is het opmerkelijk stil er zijn ook nog niet al te veel toeristen en voor de “slightly insane” is er de mogelijkheid om te abseilen naar beneden. Je kan de stad en de haven en ook het Kaapse schiereiland zien liggen. Echter de kaapse “klipdassies “laten zich niet zien. Ook hierboven ziet alles er vrij nieuw uit, met mooi wandelpaden en diverse uitkijkposten. In de souvenirshop schaffen we nog twee petten aan voor de opa’s die jarig geweest zijn en een speldje voor op mijn bereisde hoedje. Als we het uitzicht van alle kanten bewonderd hebben stappen we weer in het “zweefbakkie” omlaag en rijden vervolgens naar Kirstenbosch, de botanische tuin aan de ander kant van de Tafelberg. Ook hier is de boel flink gemoderniseerd, de entree heeft nu een uitgebreide curioshop en cafetaria i.p.v. alleen een kaartjesverkooppunt. Met het een en ander om te picknicken stappen we de tuinen in, die er aan het einde van de droge zomer nog heel groen uitzien. We struinen wat rond, maar het is ons te heet om helemaal naar boven te gaan om de protea’s te zien (de nationale bloem). Bij het “Dal” is het prima uit te houden: in de schaduw met een klein stromend watertje. Emma begint zo langzamerhand wat last te krijgen van de warmte en het gemiste middagslaapje en wij verlangen ook wel naar een duik in het zwambad, dus keren we terug naar het hotel om ons op te frissen. Na een duik in het zwembad en een douche stappen we weer op naar het Waterfront om de digitale foto’s op te halen (zo’n 150), een terrasje te pikken met een Paulaner biertje en wat te gaan eten (deze keer springbok en steak). Om een uur of acht zijn we weer terug in het hotel en binnen een half uur is Emma onder zeil en genieten pa en ma nog van een fris biertje en een wijntje. Km: 3024

21 maart, 16.00 uur

Vannacht hebben we gelukkig beter geslapen dan gisteren en na het ontbijt besluiten we om vandaag naar Cape Point te rijden. Het is nog wat bewolkt als we op pas gaan maar al vrij snel zijn de wolken verdwenen. Het verkeer in de stad is rustig, waarschijnlijk omdat het vandaag Human Rights Day is, een nationale feestdag, alhoewel we nog een aardig aantal mensen aan het werk zien (bouw, wegwerkers, etc). We volgen de weg richting Houtbaai en Chapman’s Peak Drive. In Houtbaai lopen we tegen de eerste omleiding aan omdat er een stoet schoolkinderen paradeert, als we dan uiteindelijk de bebouwde kom uit zijn blijkt de Chapman’s Peak Drive afgesloten te zijn en zit er niets anders op dan terug te rijden en bij Constantia de doorsteek te maken naar de oostkant van het schiereiland, inclusief de omleiding waar we eerder mee te maken hadden. Inmiddels is het al aardig wat drukker geworden op de weg. Via Muizenberg en Simon’s Town proberen we dan zo maar zuidwaarts te gaan. Ondertussen is het al tegen elven en lijkt het er op dat we in een lange file zitten die ook naar de Kaap wil. Uiteindelijk zien we er maar van af want zo kan het nog wel een tijdje duren voor we er geraken, om nog maar niet te denken aan de drukte daar. Tegen twaalven zijn we weer terug bij het hotel en stappen naar het Waterfront om daar naar het Two Oceans Aquarium te gaan. Op een terrasje aan de waterkant eten we eerst een burger en een salade en Emma eet zowaar ook een flinke portie van haar tosti op. Via een loods met allerlei handgemaakte souvenirs en massage- en andere alternatieve spullen komen we aan het aquarium. Emma vindt het gelijk prachtig om de visjes te zien zwemmen, alleen het ecologische filmpje over bosbranden en onweersbuien vindt ze maar niks. Ze zit zelfs lang genoeg stil om een pinguïn op haar arm te laten schilderen door een meisje dat dit bij alle kinderen doet. Daarna zakken we weer af naar het hotel om uit te puffen en ons op te frissen voordat we weer op pad gaan voor het avondeten.

22 maart, Ergens boven Afrika 23.00 uur, 

De laatste dag in Zuid Afrika begint al vroeg. Voor we het hotel uit checken moeten we alle bagage weer zo inpakken dat het weer mee in het vliegtuig kan, na wat passen en meten past alles weer in de tassen en koffers en om acht uur laten we het hotel achter ons om naar de boot te gaan voor de excursie naar Robbeneiland.
Een flinke catamaran brengt ons over de toch wel wat woelige baren naar het eiland waar Mandela gevangen zat. Als we uit de (moderne) boot stappen gaan we naar een bijna antieke bus die ons over het eiland rondrijdt. De gids verteld wat er hier allemaal gebeurd is, van Riebeek en consorten hielden er al mensen gevangen, er hebben lepralijders gewoond, het was een marine basis van de Engelsen (´40/´45) en behalve politiek gevangenen in de tijd van de apartheid hebben er ook nog gewone criminelen gezeten. De meeste gebouwen zijn na gebruik niet meer onderhouden en voor het grootste deel is het eiland kaal en dor. Hier en daar lopen wat struisvogels, en waterbokken en springbokken rond. Er is nog steeds een school en er wonen nog wat mensen. Bij de high security prison stappen we uit voor een rondleiding met een van de politieke gevangenen die er 15 jaar gewoond heeft, hij was 15 jaar toen hij werd veroordeeld!. Uiteraard is er gelegenheid om een plaatje te schieten bij cel nr. 5 waar de oud president heeft gezeten. Na een bezoekje aan de onvermijdelijke curioshop gaan we weer terug aan boord voor de terugreis naar het vasteland. De bewolking is grotendeels opgetrokken en de Tafelberg is mooi te zien. Inmiddels is het al weer een uur en eten we nog een hapje aan de havenkant en dan wordt het langzamerhand tijd om naar het vliegveld te gaan want de auto moet om drie uur ingeleverd zijn.  Als we gaan inchecken blijkt dat we een vroegere vlucht naar Johannesburg kunnen krijgen, dus zijn we om kwart voor vier in de lucht. Deze eerste vlucht vandaag zit maar voor ruim de helft vol en de service van South African Airlines is veel verbeterd in de laatste 6 jaar. In Johannesburg hebben we wat meer tijd en neuzen we nog even rond in de Duty Free shop en eten nog wat want de volgende vlucht staat gepland voor 20.35 uur. Emma is inmiddels doodmoe en dus wat onhandelbaar aan het worden, het begint weer tijd te worden voor de normale routine. Uiteindelijk zitten we om een uur of negen in de lucht voor de lange zit naar Parijs waar we tegen halfzeven verwacht worden. Om 23.30 uur is Emma eindelijk in slaap gevallen, hebben we nog een warme maaltijd gehad en gaan we zelf ook nog wat proberen te slapen want het was vandaag een lange vermoeiende dag. Km ±3100

23 maart, Thalys, Noord Frankrijk 8.30 uur

De vlucht is voor het grootste del slapend aan ons voorbij gegaan, we werden wakker toen het licht aanging voor het ontbijt. Na het gebruikelijke geduw bij het uitstappen waren we vlot door de douane omdat de man in kwestie iedereen maar doorliet omdat het zo´n drukte was waarschijnlijk. Binnen de kortste keren was onze bagage van de band en vlak voor zeven uur waren we op weg naar het TGV station. Daar was het goed te merken dat het hier wat kouder is dan we gewend waren de laatste weken (± 10 graden). Theo ruilt de plaatsbewijzen nog even om zodat we wat meer zien onderweg en om 7.43 uur vertrekken we 1e klas Thalys richting Brussel. Het ziet er buiten weer heel anders uit dan de laatste dagen± groen, vlak zonnig, hier komt het voorjaar eraan en gisteren vertrokken we in een najaarszonnetje luit Johannesburg waar het 25 graden was. Inmiddels zijn we de Belgische grens gepasseerd en al zo´n 10 TGV, Thalys of Eurostartreinen tegengekomen. Als de taxi in Brussel ons op staat te wachten zijn we rond een uur of elf wel weer thuis.


Geef een reactie